عنوان : گاهی پند و اندرز هم می تواند مفید باشد
اندیشمندان حوزه تعلیم و تربیت روش های مختلفی را برای آموزش بیان کرده اند و با استدلال برخی از شیوه های آموزشی را قاطعانه رد کرده اند اما من بعد از سال ها تدریس به این نتیجه رسیده ام که آموزش را نباید در قالب یک روش محدود کرد بلکه براساس اهداف آموزش، مخاطب و شرایط کودکان می شود با خلاقیت روش مناسبی را اتخاذ کرد و آموزش را پیش برد. برای نمونه؛ در میان همکاران خود شخصی را می شناسم که سال ها با کودکان کار و مهاجر کار می کنند، ایشان در آموزش هایشان از روش پند و اندرز بسیار استفاده می کنند به همین دلیل مورد انتقاد هم قرار می گیرند زیرا این روش همیشه روشی نادرست ارزیابی شده که البته صحیح هم هست اما از آن جایی که کودکان مخاطب ایشان بچه های دور از والدین و مهاجر هستند و تحت سرپرستی یک نفر از اقوام بزرگترشان مانند عمو، دایی و... هستند و در معرض خشونت های بسیار در خانه و محل کار قرار دارند، پند و نصیحت های مادرانه و دلسوزانه با کلامی محبت آمیز و روی خوش از جانب آموزشگر در دل و جان این بچه ها می نشیند و تاثیر بسیار خوبی داشته و ارتباط صمیمانه ای بین کودکان و آموزشگر ایجاد شده به طوری که بچه ها خیلی راحت از دلتنگی هایشان با ایشان گفت و گو می کنند و بارها به ایشان گفته اند شما را مثل مادرمان دوست داریم. پس بکار بردن خلاقیت و مهارت در استفاده ی بجا از روش های گوناگون می تواند آموزشگر را به اهدافش نزدیک نماید.
پی نوشت یک : این تجربه مربوط به سال ۹۷-۹۸ می باشد.
پی نوشت دو : تنظیم مطلب از خانم اعظم مومنی است.